Deze kop klinkt als het begin van een sprookje, net zoiets als

Sneeuwwitje en de 7 dwergen, fout het moet zijn Sneeuwwitje en de 60.000 dwergen.

Die dwergen zijn onze militairen, Sneeuwwitje is onze Ank. Ank Bijleveld.

De dwergen worden aangevoerd niet door een admiraal, ook fout, die hebben wij in Nederland niet maar door een Luitenant- Admiraal en dat is echt een lagere rang dan die van Admiraal.

Maar goed even niet belangrijk. Belangrijk is wel dat Rob Bauer, nu onze commandant der strijdkrachten (CDS), de hoogste militair in Nederland, een indrukwekkend CV heeft opgebouwd en persoonlijk de leiding heeft gehad over een schip en betrokken is geweest bij acties in oorlogsgebied. Kortom Rob weet waar hij over praat. Dat kan Ank helaas (nog) niet zeggen over de “in en outs” van haar nieuwe baan als minister van Defensie. Ank loopt eigenlijk nog stage zou je kunnen zeggen. Toch heeft zij de kamer op vragen van ons aller Lillian Ploumen laten weten dat ja daar komt ie :” CDS Bauer voor zijn beurt gesproken had, want hij corrigeerde zondag op tv de minister. Hij had haar erover gesproken. „Zo heeft ze dat niet bedoeld”, zei hij. Het is ongebruikelijk dat de hoogste militair zijn politieke baas publiekelijk afvalt. In het Kamerdebat schiep Bijleveld helderheid: haar lezing was de juiste.

Het ging over de vraag of je voor 1.2 miljard het verouderde defensie apparaat weer op orde kon brengen.

Ank zei dat dat waarschijnlijk niet zou kunnen en Rob, oh domme Rob, zei in een interview dat Ank dat zo niet bedoeld had. Arme Ank.

Ank haar CV is beduidend minder indrukwekkend dan dat van Rob. Ank is drs in de bestuurskunde en heeft een beetje door s’lands politiek gezweefd in verschillende niet zo heel belangrijke functies. Van alles wat zeg maar. Een beetje Tweede Kamer drie jaar als staatsecretaris en dan als burgemeester en daarna nog een beetje commissaris van de koning ver weg in het oosten. Ank heeft weinig echt afgemaakt, ze was weg als er iets mooiers kwam. Ank zou je een politieke opportunist kunnen noemen en een vrouw uit het gestaalde kader van het CDA. Altijd beschikbaar voor iets beters maar nooit echt ingewerkt. Zeker niet zo goed als Rob.

Als Rob zegt dat we vannacht rustig kunnen slapen, dan slaap ik als een roos, als Ank dat zegt neem ik een dubbele ristretto en waak op de bank. Rob geloof ik, Ank niet en de 60000 dwergen, de mannen en vrouwen van onze krijgsmacht geloven sneeuwwitje Ank al helemaal niet.

Vakkundig afgebroken door de politiek, laatstelijk door de secretaresse van Rutte Jeanine Hennis, nu woordvoerder financiën in de kamer voor de VVD, ze doen ook maar wat daar, is er van onze krijgsmacht weinig over. Geen kogels en geen schepen. Onze tanks hadden we verkocht er kwam immers nooit meer oorlog, dus de boel kon aan de kant en de centjes die overbleven konden weer “voor leuke dingen” gebruikt worden.

Nee dus, de oorlog is dichterbij dan ooit. De terroristen bedreigen ons van alle kanten en de Saoedische Kroonprins waarschuwt ons voor de nieuwe Hitler van deze wereld Ayatollah Ali Khamenei.

Dankzij Trump, soms doet hij iets goed, worden de lidstaten van de NAVO gedwongen hun defensie uitgaven aan te passen naar het ooit afgesproken niveau van 2 % van de nationale begrotingen. Wij doen natuurlijk niet mee, ja een beetje, 1.2 miljard en niet meer en van een inhaalslag is al helemaal geen sprake. Nee Rutte piekert er niet over, is die Trump helemaal gek geworden. Nee niks daarvan en als Mark dat zegt, dan zegt Ank dat ook en moet Rob zijn grote mond houden. Luitenant-Admiraal of niet. Ank is de baas en dat mogen wij allemaal weten.

Ik zei het al, Ank weet er (nog) geen reet van, maar zo werkt het in Den Haag.

Als de hoogste in rang onder Ank, is de Secretaris-Generaal van haar Ministerie de SG dus en dat is Wim Geerts.

Het CV van Wim stelt mij ook niet gerust ik citeer:

“Wim Geerts (52) vervulde sinds 2013 de functie van directeur-generaal Politieke Zaken bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Vanaf 1988 is hij werkzaam bij  het ministerie van Buitenlandse Zaken, met tweemaal een uitstap naar het ministerie van Algemene Zaken. Bij dit ministerie was hij van 1995 tot 2002 als raadadviseur van de minister-president onder andere verantwoordelijk voor de portefeuille Defensie. Sinds kort is hij gepromoveerd tot Secretaris Generaal op het ministerie van Sneeuwwitje”!

Ik vervolg:

Conform de loopbaansystematiek van het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft hij functies in het postennet (Singapore, Washington, Ottawa) afgewisseld met posities op het departement in Den Haag. Wim Geerts studeerde Engelse taal- en letterkunde, met als bijvak Mensenrechten, aan de Katholieke Universiteit Nijmegen en aan Boston College in de Verenigde Staten. De benoeming van Wim Geerts is tot stand gekomen via de procedure voor de topmanagementgroep van de Algemene Bestuursdienst.” Oké hij is raadadviseur geweest, natuurlijk bij Mark. maar alleen maar adviseur ,geen vuile handen gemaakt en niet alleen op het gebied van defensie, want Wim heeft als bijvak mensenrechten gehad op

school dus heeft hij er nog wel wat functies bijgedaan toen hij aan het klussen was voor Mark op Algemene Zaken. Kortom, het is toch de stoere zeebonk Rob die weet waar hij het over heeft en niet Wim. Maar Wim kent het politieke spel op zijn duimpje en heeft…… het vertrouwen van Mark.

Misschien en dat spijt mij geachte lezer, heb ik wat veel woorden nodig om u nauwgezet te informeren en de daarmee absurditeit van het politieke spel in Den Haag te beschrijven.

Nee het is geen sprookje, het is de bittere werkelijkheid en toen er laatst op TV aan enkele van onze krijgers gevraagd werd of zij nog tijdens hun leven een oorlog verwachten was hun antwoord JA.

Vandaar dat mijn stem en steun naar Rob gaat en niet naar Ank en al helemaal niet naar Mark, want die roept als de oorlog echt uitbreekt, alleen maar Sorry.

Ank is geen Sneeuwwitje, maar Doornroosje.

Mark zei gisteren op het matig bezochte VVD congres, dat hij “er weer veel zin an had.”

Ik niet, niet voor mij en niet voor mijn kinderen en ook niet voor u!

Laten wij Rob en zijn mannen en vrouwen onvoorwaardelijke steunen

Rob is mijn, nee onze “soldaat van Oranje”

Wij Spreken