De parkeergarage van het VUMC in Amsterdam heeft twee verdiepingen onder de grond. Die tweede laag is een prachtige schuilkelder mocht Putin besluiten een bom op Amsterdam te gooien. Die gedachte schoot afgelopen dinsdagmiddag door mij heen, toen ik ontdekte, na mijn bezoek aan dat ziekenhuis, dat ik geen verbinding via mijn telefoon met mijn bank kon maken. Dat moest want mijn lief had ondanks haar belofte dat wel te doen, te weten het saldo van mijn tegoed te verhogen, zodat ik de transactie betalen kon uitvoeren om een uitrij kaart te krijgen. Geen verbinding “verdomme, moest ik weer helemaal terug, naar de blauwe hemel boven het VUMC om verbinding te krijgen. Niet nodig want plotseling stond hij naast mij, uit het niets, het was Fred, geen idee wie Fred was, maar hij zei, geef mij die kaart maar ik betaal wel. Het was maar €5, niet de wereld dus, maar toch, geef mij die kaart maar. Het was mijn eer te na en ik ben vloekend op mijn lief, de stijle trap van de parkeergarage op geklauterd. Boven onder de blauwe hemel van Amsterdam heb ik verbinding gemaakt en het saldo op mijn bankkaart opgehoogd met een tientje €’s zodat ik zeker wist, dat ik wel een die uitrijkaart zou krijgen. Eenaal in mijn auto, geen BMW meer, maar een blauwe Fiat 500 Abarth, op weg naar de uitgang, kwam ik hem nog twee x tegen sjouwend met een grote koffer samen met zijn vriend, ook voorzien van zo’n joekel van een koffer. de tweede ben ik gestopt en heb hem om zijn naam gevraagd. Zijn wat bolle lachende gezicht, voor het kleine raampje van de Fiat zei, “Fred”, ik heet Fred! Dankjewel Fred , dankjewel dat je mij na dat voor mijn vervelende bezoek aan Abel Thijs en de stress die dat geeft, er plotseling voor mij was toen ik niet kon pinnen en gewoon een vriend was een anonieme vriend, die wel even mij kaartje van €5 wilde betalen. Even leek het erop dat alles wat er altijd over Nederlanders gezegd wordt niet waar was, even had ik ineens een vriend, die zei, Geef mij die kaart maar. Het gaf hoop en de boodschap voor al die Haagse politici, die leugenaars en Jesses is, wij gaan het redden zolang er maar Fred’s zijn. Veel Fred’s

Toen ik later in de middag ook nog Cees tegen kwam in cafe Noble naast het gemeentehuis in Zandvoort en wij elkaar na ongeveer 40 jaar geen contact, toch herkenden en als ouwe vrienden even over de tijd van toen lulden , toen wist ik het zeker Zolang er Fred’s en Cees’en zijn, zolang is er “love not war”.

Laat Putin en de crises maar komen, dankjewel wel Fred, dankjewel Cees, voor jullie liefde, we redden het wel!