3 Kinderen in Amsterdam moeten het vanaf gisteren zonder hun Pappa doen.
Pappa is dood, gestorven veel te jong, 20 jaar te vroeg. Pappa is weg en mamma huilt.
Zoals alle mamma’s in de wereld huilen als hun man is overleden. Een paar dagen geleden was er is veel lawaai op straat en stonden er allemaal mensen voor het huis en op de brug en ook nog aan de overkant van het water
Ze klapten en zongen, voor pappa, dat zei mamma tegen ons! Waarom dan, wat was er dan?
Ja pappa was ziek, pappa zag er ook slecht uit en mamma was vaak verdrietig, maar pappa was eindelijk thuis en dat was fijn want pappa was burgemeester, zoiets als de baas van de stad en pappa had het altijd druk en was maar heel weinig thuis om met ons te spelen.
Mamma zei dat ze even naar buiten ging en dat wij mijn zusje en ik mee moesten, mijn kleine broertje lag al in bed en mocht binnen blijven, die was nog te klein.
Voor de deur stonden wel duizend mensen met lampjes en zij zongen een liedje, ik weet het niet meer precies, maar ik had het wel eens eerder gehoord.
Pappa mocht niet mee, die lag in zijn bedje, maar kon het wel horen. Pappa was verdrietig, maar kon toch een beetje lachen, dat had ik wel gezien.
Mamma was flink en stoer, zoals mamma eigenlijk altijd is. Mijn mamma.
Ik heb nog een broertje en een zusje, maar die zijn al wat ouder en niet zo heel vaak bij ons, maar de laatste tijd komen ze vaker voor Pappa.
En nu, nu huilt mamma, want Pappa is gaan slapen en niet meer wakker geworden.
Er zijn meneren genomen, die pappa hebben meegenomen, ik weet niet waar naar toe maar Pappa is weg en mamma heeft ons verteld dat Pappa nu bij God is en dat hij naar ons kijkt en dat altijd zal blijven doen. Pappa houdt van ons allemaal, maar Pappa is nu dood en heeft gelukkig ook geen pijn meer.
Wij moeten nu mamma helpen en sterk zijn, dat zegt mamma en allemaal mensen willen nog een keer afscheid nemen van Pappa, wij moeten dan mee en ik weet niet of ik dat nu zo leuk vind.
Gisteren was Pappa steeds op de televisie, wij mochten kijken. Dat was wel gek steeds weer Pappa, ook toen hij nog heel jong was. Hij zag er toen heel mooi uit en later, want dat lieten ze ook zien toen pappa ouder was en grijzer zag hij er ook nog mooi uit. Niet zo moe als van de week.
Raar, Pappa is dood en toch ook weer niet, want daar was hij recht voor mij op de TV alsof hij nog leefde en straks thuis zou komen.
Mamma vertelde, dat heel veel mensen verdrietig waren dat Pappa er niet meer is, zelfs de Koning en de Koningin en die meneer die vroeger met Pappa samenwerkte, Lodewijk, zei dat hij Pappa erg ging missen.
Er was nog een meneer met allemaal krullen die leuke verhalen vertelde over mijn vader, over wat ze samen allemaal hadden meegemaakt.
Hoe het nu verder moet weet ik ook niet, Pappa was al heel lang ziek en voor mamma was dat ook best zwaar. Mamma zegt dat alle mensen uit Amsterdam van Pappa hielden en hem zullen gaan missen.
Nou wij ook, ik mis hem nu al.