Het is lang geleden dat ik in de kamer van het ziekenhuis in Haarlem jouw wang streelde. je kon niet meer praten, maar luisteren kon je wel en ik zag aan jouw ogen dat je de verhalen die ik je elke dag vertelde goed begreep. Elke dag van de weken die je daar na jouw herseninfarct daar gelegen hebt ben ik bij jou langs gegaan, s’ochtends en s’avonds, op weg naar mijn werk en ook weer als ik weer naar huis toe ging.
Ik herinner me die dag nog alsof het gisteren was, na een bezoek bij een cliënt in Rotterdam, vroeg een bij dat gesprek aanwezige medewerkster van mijn kantoor of ik even apart van de groep wilde gaan staan om een telefoontje van mijn echtgenote te beantwoorden. Raar niets voor haar om te bellen!, ik deed het en daar hoorde ik van jou, dat zij jou Mamma in jouw flat in Heemstede had aangetroffen. liggend op de grond, niet in staat om nog op te staan. Een buurvrouw had, mijn echtgenote telefonisch gewaarschuwd dat, geloof ik de krant niet was opgehaald en toen jij na herhaaldelijk bellen niet antwoordde is mijn vrouw naar jou toe geracet om jou daar te vinden, zoals ik schreef liggend op de vloer in jouw pyjama niet in staat wie dan ook te waarschuwen.
Van Rotterdam centrum naar het ziekenhuis war jij was opgenomen was normaliter, toen zolang geleden toch gauw een dik uur rijden, misschien wel veel meer. Wij Ben en ik deden het toen in 30 minuten. Ben was mijn chauffeur een ex-militair en een van de liefste maar ook. deskundigste mensen die ik ooit ontmoet heb. Ben was hoofd-koffie geweest op de luchtmachtbasis Valkenburg in Katwijk. Hoofd-koffie, omdat er wel militairen waren, maar geen vliegtuigen. Het kabinet had alle Orions weg-bezuinigd. De kustwacht was niet langer nodig immers het was vrede op aarde en het geld van defensie kon best besteed worden aan leuke dingen voor de mensen en natuurlijk aan immigranten, de statushouders. Zeker niet aan kustbewaking of vliegtuigen. Het was een paar. jaar voor Rutte de definitieve ondergang van ons land in gang zette. Die man uit Amstelveen, die wethouder van die Race-auto’s, Balkenende was toen premier geloof ik.
In dertig minuten was ik bij jou. Ik zag dat je uit de behandelkamer werd weggereden naar een verpleegkamer en samen met mijn vrouw hoorde ik de dokter aan. Tranen waren er niet, geen idee waarom niet. Later vertelde mijn vrouw dat jij de dag voor jouw hersenbloeding geklaagd had, bij haar via de telefoon, dat je dubbel zag of duizelig was. Maar ach dat had je wel meer en mijn vrouw had er niet echt aandacht aan geschonken. Daar was mijn vrouw ook niet zo van, maar in dit geval zou ik dat ook niet hebben gedaan.
Het zou niet meer goed komen, dat zei die dokter, nooit meer en het was wachten op het einde, maar liever niet daar in dat ziekenhuis, dus mamma je moest naar een verpleegtehuis. De Hout heette dat en het bestaat nog steeds en als ik er nu langs rij en dat doe ik dagelijks, dan denk ik even terug aan jou, want daar ben jij overleden en waar je vanaf je 28e bang voor was, dood gaan, je had toen baarmoeder hals kanker, gebeurde daar op je 83e. Je ging dood. Mijn lief en ik hadden je net uitvoerig bezocht en toen we de randweg opreden op weg naar huis, belde mijn inmiddels ook overleden broertje. Mamma is dood! Een zucht meer was het niet meer geweest, gewoon een zucht zo als altijd, een diepe zucht en weg was je.
We hebben jouw afscheid gevierd, samen met wat familieleden van Pappa en nog wat andere profiteurs. Champagne en zalm, kaviaar was te duur op dat landgoed vlak bij de plek waar jij en Papa nu voorgoed boven op elkaar begraven liggen in een huur graf.Geen ontsnappen meer aan. Waarom een huur graf, geen idee, ik kon het niet meer kopen, jij had dat geregeld toen Pappa 35 jaar geleden in Spanje zomaar doodging, alleen in Gerona, terwijl jij op een balkon zat met een wijntje. Dood in Gerona. Opgehaald op Schiphol en begraven onder een steen waarop jij had laten graveren ” overleden in zijn geliefde Spanje “. Later zou je toegeven dat hij, Pappa helemaal niet van Spanje hield en hebben we de steen opnieuw laten bewerken. Nu staat er iets op van ” in liefde verboden” ook niet waar Mam, maar het klopt beter dan ” gestorven in zijn geliefde…..” wat een gelul.
Mamma waarom schrijf ik dit allemaal, geen idee. Nou ja gewoon omdat ik je mis en omdat ik huil, nu dertien jaar later!

Wij spreken