De laatste keer

Mijn laatste keer.
Na zo’n 300 + stukjes in 5 jaar tijd heb ik besloten , dat dit de laatste keer zal zijn.
Het is nu half vijf en ik werd wakker denkend aan Matthijs van Nieuwkerk. Ik heb medelijden met hem. Perfectie vraagt om harde acties. Vroeger nu en in de toekomst en dat hij daarbij eens iemand voor rotte vis heeft uitgemaakt, het zij zo. Ook dat is van alle dag. Maar nu we met zijn allen een nieuwe paraplu voor onze gevoelens gevonden hebben (grens overschrijdend gedrag), nu is het ook voor mij welletjes. Het begon met Me Too, Allerlei sterretjes die zich omhoog geneukt hadden, zagen plotseling hun kans schoon en gingen claims indienen tegen de griezels via wiens invloed ze toen carrière wilden maken. De wereld vond het prachtig en talloze mannen en vrouwen werden nodeloos beschadigd. Ja, ze hadden zich wellicht misdragen, naar de normen van nu, maar de normen van toen ??? In die tijd wist je niet beter.
Sigaretten roken in films, wat zou Casablanca, gefilmd in 1942 geweest zijn zonder Humphrey Bogart en Ingrid Bergman en zonder de sigaret, niks helemaal niks! Gaan we die fantastische film verbranden, zoals we dat schilderij met rokende mannen hebben weggehaald, bij die idioten in Leiden. Arme Matthijs, natuurlijk wist hij niet meer wie zijn gasten de avond ervoor geweest waren, natuurlijk schold hij al die jongens en meisjes uit, die het maken van een perfecte show in de weg stonden. Weg ermee, grensoverschrijdend gedrag, laat me niet lachen.
Hoe dachten jullie dat het nu bij Philips gaat, met nog meer lekkende apneu apparaten of bij Rutte op de kamer. Denken jullie nou echt dat daar niet gescholden wordt, met respect gescholden, met respect, doe niet zo gek. Voor rotte vis worden ze uitgemaakt, die managers die dat daar allemaal fout hebben laten gaan, 60 % van de beurswaarde weg. De woede aanvallen van Rutte zijn alom bekend en dat deed hij niet tegen zijn poes. Trouwens ik denk niet dat hij een poes heeft of er ooit een gezien heeft, een kat wel, maar een poes… Oh pas op daar ga ik weer.
Het schrijven van deze stukjes heeft mij mijn relatie met een van mijn kinderen gekost, mijn twee overige kinderen lopen ook niet over van enthousiasme, als ze ze überhaupt al lezen. Schrijven wat ik denk en voel mag ik niet, want dat is niet goed voor de onderlinge relaties zo wordt mij verteld en aan die paar lezers van mijn stukjes vertel ik nu, dat het derhalve mooi geweest is. Aan al die mensen die ik een klootzak vond, wel mijn mening is niet veranderd, ook niet over al die mensen en dat zijn er veel meer, die ik bewonderd heb.
Ooit op een begrafenis van een goede vriend, zei een spreker dat die vriend vertrokken was naar die wolk in de verte, waar alle vaders naar toe gaan en alhoewel ik bepaald geen goede vader geweest ben, zo blijkt mij nu, ik mij ongetwijfeld aan grensoverschrijdend gedrag heb schuldig gemaakt en een vrouw wel eens een tikje tegen haar kont gegeven heb, hoop ik over niet al te lange tijd naar die wolk te mogen gaan, om samen met de echte kerels van toen nog eens te lachen over…… over alles eigenlijk.
Ik ga weer slapen met een groet aan Bart mijn trouwste lezer.
Wij spreken ……..niet meer