“Het kan hier zo mooi zijn”, zingt Guus over het Brabantse land, het kan hier zo mooi zijn. Dat was het gisterenavond ook op het strand van Zandvoort. Het is verdomd moeilijk om ‘het verschil’ te maken, maar gisteren was zo’n momentje, dat je maar zelden overkomt. Het verschil werd voelbaar gemaakt door de organisatoren en eigenaren van een feest in een nieuwe strandtent. Club Cabo of Club Kado, want een Kadootje was het daar op die zwoele avond, met een zon die er echt zijn best voor deed om prachtig onder te gaan. Een 10 voor de zon, deze keer een dikke 10, het was prachtig. Nu even over die club daar op de Boulevard Paulus Loot nr.1A, ik schrijf het er maar even bij, dat heb ik ze beloofd in ruil voor veel drank, heerlijk. Eigenlijk drink ik nooit, maar die Aperol Spritz, daar kon ik geen genoeg van krijgen. Maar goed, er zijn veel strandtenten en iedereen heeft zo zijn eigen voorkeur. Die van ons lag bij de tent van Tijn Akersloot op het eind van diezelfde boulevard, eigenlijk naast Cabo.
‘Bij Tijn’, dat was de naam die iedereen al 50 jaar gebruikt, daar was het altijd feest. Ik weet dat, want ik heb er zelf een halve eeuw geleden gewerkt, als stoelenjongen op het strand. Vanaf s’ochtends 6 uur tot s’avonds laat, want de stoelen moesten elke dag weer worden neergezet en daarna s’avonds weer op diezelfde stapel, als waar ze s’ochtends vandaan kwamen. Tijn was het gewoon. Tijn, zelf een gedreven ondernemer en een leuke maar strenge werkgever, die zijn gasten, de strandgangers op een mooie dag een geweldige ervaring gaf en een dagje bij Tijn tot een feest maakte. Geen ordinaire vlaflip of een rondo, maar Tijn had uitsmijters en kroketten, kortom je kon er eten en dat kon je toen lang geleden bij de meeste strandtenten niet, behalve dan die verdomde vlaflip. Tijn was bijzonder en hip, jaar na jaar na jaar, totdat de eigenaren of liever investeerders ruzie met elkaar kregen en dat uiteindelijk leidde tot het vertrek van een groepje mannen, die ik de smaakmakers noemde en dat waren ze ook.
Weg, zoals dat zo vaak gebeurt in het bedrijfsleven, dat ik gedurende mijn jaren als headhunter zo goed heb leren kennen. Weg zoals Elbers wordt ingeruild voor een truttige mevrouw, die beslissingen nemen niet tot haar competentie rekent, althans nog niet. Ik heb het dan over Marjan Rintel, die door een mevrouw wier oordeel ik zeer vertrouw, wordt omschreven als totaal incompetent voor de functie van de naar India vertrekkende Piet.
Terug naar het strand , terwijl de nieuwe eigenaar (Frits) van ‘Tijn’ na corona wanhopig probeerde de sfeer vast te houden, bouwden de oude eigenaren van Tijn uitgerekend 100 meter verder op 1A, dus ook een andere afgang, een strandtent die zijn weerga niet kent. Mooi van binnen, super van buiten en een onverwacht voortreffelijke keuken, die bovendien tot laat open is. Een beetje Hawaii aan het strand, dat kan Zandvoort wel gebruiken. Hoe dit dorp 50 jaar nadat ik er wegging, verandert is in een Bijlmerachtig gebied, is werkelijk ongelofelijk en nu het gemeentebestuur van Zandvoort omwille van hun eigen kas, ook nog bepaald heeft, dat er per 1 juli overal, maar dan ook werkelijk overal, betaald parkeren wordt ingevoerd (minimum tarief €2.30 per uur) is de sfeer in die gemeente kutter dan kut, om te snijden.
Vandaar dit blogje over Club Cabo, daar kun je even genieten en tot rust komen.
Bedankt Jacob, Lodewijk, Esgo, Han en Bob! Oh ja, voordat ik het vergeet….die vegetarische kroketten moeten weg, gewoon die van ‘van Dobben’.
Tijn in Aerdenhout, het spijt mij maar het is niet anders,

Wij spreken!