Een bekende Amsterdamse, maar misschien ook Nederlandse uitdrukking.

Als je voor een dubbeltje geboren bent, word je nooit een kwartje

Ik heb het hier over Hugo de Jonge, van onderwijzer naar minister van volksgezondheid en welzijn. Nou dat laatste kunnen we direct vergeten want “wel” zijn we de laatste twee jaren niet meer geweest. Kan hij daar wat aan doen, ja eigenlijk wel. Hij had zijn portefeuille moeten inleveren toen de pandemie begon en tegen zijn baas moeten zeggen, dat kan ik niet. Nu zijn wij, de Nederlandse bevolking het slachtoffer, want wij zien elke dag opnieuw, dat hij het niet kan. Daar  kan geen baard bij helpen. Jonge Jonge Jonge

In het begin dacht ik nog, nou als hij het niet kan, dan doet Erik Gerritsen het wel, immers de toenmalige secretaris generaal van VWS was en is een uiterst behendig ambtenaar die zijn sporen in Amsterdam als Gemeente Secretaris ruim verdiend heeft. Maar van Erik geen spoor, ja nu wel, want hij is er als een haas vandoor gegaan en is nu voorzitter van de directie van Ymere de woningcorporatie. Een dikke baan zoals dat heet, ongetwijfeld met een chauffeur  voor de ook dikke auto.

Weg dus en ja dan sta je er alleen voor, los van die duizenden ambtenaren wier belang niet dat van de bevolking is, maar vooral van zichzelf.

Laat nou niemand roepen dat ik ongelijk heb, overal waar ik kom en ambtenaren tegenover mij vindt is mijn ervaring steeds hetzelfde en dat is al ruim 20 jaar. Eerst wij en dan als er tenminste tijd is jij. The Computer says NO

Terug naar de Jonge, tegenwoordig met baard . Geen opleiding, geen bijscholing, nou joh tot schoolleider dan, uitsluitend werkervaring gecombineerd met het lidmaatschap van het CDA, waarbij  Nederlands praten, belangrijker is dan opleiding.

Heb ik ook gelijk in, want als je ziet hoe dom de CDA lijsttrekkersverkiezing werd georganiseerd, dan heb  je verder voor de stelling ” politici worden geboren en niet gemaakt” geen bewijs meer nodig.

Wij Nederlanders vinden dat niet, want we blijven op ze stemmen, bij gebrek aan alternatief en zonder te weten wat ze met onze stem gaan doen en belangrijker wat het allemaal gaat kosten.

Dat ” de staat niet failliet kan gaan” is er bij al die politici ingehamerd. Dat zien wij aan hun uitgavenpatroon.

De Jonge is niet anders. Al zijn verwarde en verwarrende ingrepen moeten miljoenen kosten, miljarden wellicht. Wij moet er onder lijden, want de staat gaat voor en hij, de Jonge heeft geen flauw idee, zo lijkt het.

Hij doet maar.Eerst vertelt Rutte hem welke shit hijzelf voor zijn rekening neemt en daarna is “collega” de Jonge aan de beurt. Jonge Jonge Jonge.

De Booster, u kent het verhaal, verdrietig, om te huilen. Met mijn lichaam heb ik het over haar integriteit gehad en mijn lichaam vond het goed, zolang ik maar goed voor haar zou zorgen. Prikken maar, maar er zijn geen prikken. De Jonge wordt de man van ik wil wel, maar ik durf niet. Engeland kan het, België kan het en ga zo maar door, maar ons dubbeltje wil maar geen kwartje worden. Hij blijft de omhooggevallen onderwijzer, die niets kan zonder het in de pauze aan het schoolhoofd gevraagd te hebben en dan nog luistert 20% van de klas niet.

Rutte is de baas en de Jonge volgt. Zo moet ie dat doen en als ie dat nog even volhoudt, dan mag hij vast burgemeester van bijvoorbeeld Breda worden. Het gewenste einddoel……Jonge, Jonge, Jonge. Maar, wat die arme man niet weet is dat half Nederland hem wegzapt zodra hij in beeld komt en ons toespreekt zoals hij dat vroeger ook deed en nooit anders heeft geleerd.

Meester de Jonge, Jonge Jonge.

 

Geen dubbeltje dus dat een kwartje is geworden, eerder een stuiver

 

 

wij spreken