Ik kan niet ontkennen dat het leven mij zwaar valt. Ik kan niet ontkennen dat ik met een kop vol zorgen in slaap val en ik kan niet ontkennen dat ik s’ochtends het liefst mijn ogen dicht hou. De wereld om mij heen is plotseling een onmogelijke wereld geworden, een chaos waarin niemand opstaat en de leiding neemt. Ik ben bang geworden, ik kan nauwelijks meer tanken en een elektrische auto kan ik niet betalen, los van het feit dat ik hem nergens kan opladen. Mijn huisbaas heeft aangegeven dat er voorlopig geen laadpalen komen. Zelfs diesel en ik rijd zo’n schone euro 6 diesel van BMW is onbetaalbaar, laat staan de benzine die in ons tweede autootje moet. Je wordt in een keer leeg getrokken en in plaats van serieuze hulp van de overheid, onze overheid, mijn overheid krijg ik een onwezenlijk kijkende Rutte die ook geen antwoord heeft. 35 miljard naar het klimaat, miljarden naar de spaartaks, miljarden naar Ter Apel. Ik heb er verdomme twee jaar op kostschool gezeten en toen ik er 100 jaar geleden weg ging, daar uit het noord-oosten, koud en vooral heel ongezellig, dacht ik, dat nooit meer. Vergeten dat stukje ellende uit mijn leven. Niks daarvan elke dag minstens twee keer komt dat kut dorp voorbij. Ter Apel loopt vol, er komen 3 Ter Apels in Nederland. Mensen doe die grenzen dicht en stop met het casino te spelen voor al die nep vluchtelingen, op zoek naar een uitkering en een huis. Nee dat kan niet, want als niemand het in Europa meer doet, dan moeten wij wel, iemand moet het toch doen, die vluchtelingen opvangen, dat zei mijn vrouwelijk naamgenote Helene net op TV. Ik werk en probeer zo de eindjes aan elkaar te knopen, maar het touw wordt mij door mijn eigen regering uit de handen getrokken. Het CBS moet het ons vertellen, wat een flauwekul, ga maar even boodschappen doen. Je loopt leeg, alles lijkt, nee is 2 x zo duur. Daar is geen pensioen tegen opgewassen, daar is Rutte niet tegen opgewassen. Hij heeft in die 12 jaar dat hij daar nu zit werkelijk een puinhoop van ons landje gemaakt. Hij heeft zijn koers 4 keer verlegd en nu is hij de speelbal van Kaag. Hij kan geen kant meer op en dat zie je ook. Fractieleider Sophie is nergens te zien laat staan te horen en morgen gaat die brallende Christiane die geen reet van het stikstof probleem begrijpt, ons de door haar ambtenaren bedachte oplossing presenteren. Hou je vast en let op het Malieveld. Ik zou dolgraag mee protesteren daar in Den Haag, maar ik weet zeker dat ik het niet kan betalen, dat ritje heen en weer.
wij spreken