Tegen mijn vrouw zeg ik regelmatig als wij vanuit de Naarderstraat de rijksweg A1 oprijden, dat wij van de hemel naar de hel gaan, de overgang is tussen alles wat ik mooi vind en de rauwe wereld van de A1, één van de drukste verkeersaders van ons landje.Als je mij zo’n 10 jaar geleden gevraagd had waar en hoe Gooi was , dan had ik het niet geweten. Ik ken de sloppen van Buenos Aires, alle goeie kroegen in News York en de barbecue in Perth Australië. maar van de Torenlaan tussen Blaricum en Laren had ik nog nooit gehoord, laat staan van de poffertjeskraam in Laren. Mijn tandarts zat in Laren, ooit een goede vriend, kwam ik met mijn chauffeur s’ochtends uit Aerdenhout, om halfnegen en om half tien was ik weer weg, altijd dezelfde route en altijd lag ik te pitten in de auto. Een Pheaton, een VW, naar mijn mening, de beste auto ooit gemaakt, in Dresden en op instigatie van meneer Piëch, grootaandeelhouder van VW en op recht van plan de wereld te tonen tonen dat VW een betere auto kon maken dan BMW en Mercedes samen.

Naar mijn niet zo bescheiden mening is dat hem gelukt. Alleen de verkoopaantallen vielen tegen en toen na Dieselgate, was het plotseling over.Het VW geld was nodig voor andere zaken, zo jammer! De wonderschone Pheaton fabriek, de Glässerne Manifaktur, een in een stadspark gelegen auto assemblagebedrijf en concertzaal met sterrenrestaurant in éen, was ongelooflijk indrukwekkend. Over parketvloeren en onder begeleiding van klassieke muziek werden de Pheatons en ook Bentley’s door robots in elkaar gezet. Het meest indrukwekkende was het Marriagepoint, het moment waarop motor en carrosserie elkaar voor het eerst ontmoeten en samen werden gevoegd, een wonder om te zien, zeker omdat er geen mensenhanden an te pas kwamen.

Het gebeurde gewoon en als de Pheaton dan eindelijk klaar was en afgeleverd kon worden, dan kwam hij uit de vloer omhoog terwijl het licht van de zaal gedimd was. Herr Hendriks, ihre Neue Pheaton! Een tranentrekker, vastgelegd door de altijd aanwezige fotograaf
Zo hoort het, Zo zal het nooit meer worden. De overeenkomst tussen dat proces in die fabriek en het Gooi is simpel. In mijn ogen. tenminste , het Gooi, Laren en Blaricum zijn even indrukwekkend en het hebben de zelfde uitstraling als die Pheaton fabriek. Rust, ongedwongenheid en een vanzelfsprekendheid, die wij hier in de randstad niet kennen. Geen klassiek muziek, maar boerderijtjes en huizen waarover nooit is nagedacht. Chique en dat was die fabriek ook.
Moeke Spijkstra, lees de Telegraaf van afgelopen Zaterdag en het Bonte Paard, Cafés waar Vader Abraham zo maar binnen zou kunnen komen lopen en zingen, zonder dat iemand verbaasd zou zijn. De kleedjes op de tafels van Moeke zijn niet morsig, het zand op de vloer bij het Bonte Paard. het hoort er allemaal bij. Het Bonte Paard, ligt op drukste kruising van het Gooi, maakt geen reet uit, het terras is altijd vol. terwijl de Ferraris voorbij razen, niemand kijkt er van op en de cappuccino is heerlijk van hartelijkheid. Alsof het nooit anders geweest is en dat is ook zo, dat maakt het zo mooi.
De tegenover het Bonte Paard gelegen sigaren handele vann mijn inmiddels “vriend” J de Haas en Zonen is een relikwie uit een vorig tijdperk. Roken binnen wordt op prijs gesteld en mijn pijptabak, Neptune ooit gemaakt door Niemeier, is er na 40 jaar nog steeds verkrijgbaar en altijd voorradig. Ik rij er voor om en als ik de rijksweg A! verlaat krijg ik het “Cote d’Azur gevoel.De oud burgemeester Elbert Roest, nu tijdelijk burgemeester van de “vecht”gemeente Bloemendaal, kwam je als nieuwe bewoner van de Bel (Blaricum, Eemnes en Laren) persoonlijk een handje geven.
Tenminste als je in Laren kwam wonen. Eemnes was niet zijn ding. De ijzerhandel in Blaricum is een begrip.Een dubbeltje duurder dan Internet, maar wat een tent en wat een humor en het mooiste is, iedereen praat met elkaar, gewoon zomaar. Of je een robotmaaier koopt of een schroef, het maakt niet ui. en vergeet niet Tamar, de rijdende kaashandel op de Brink in laren, maar ook op, afhankelijk van de dag op de Brink in Blaricum. De boerderijtjes, het is het lied van Wim Sonneveld. Niet meer en niet minder. Dat ik heimwee heb, dat blijkt wel uit het bovenstaande. Naar de Pheaton en naar het Gooi.Ik was er. vandaag en ik ben er morgen weer en als iemand een huurhuis of een betaalbaar appartement weet, want voor kopen ben ik te oud en heb iK te eigen weinig geld om het zonder de bank te doen, bel dan onmiddellijk 0621288747 en ik kom er aan, wel met twee poezen en Clooney, mijn LasaApso, mijn stoffer uit 010, mijn beste vriend. Mijn allerbeste vriend, de enige die mij begrijpt, naast natuurlijk mijn lief , mijn steun en toeverlaat.Het ziekenhuis Gooi-Noord ook wel gekscherend Gooi- Moord genoemd, is enige wat ik kost wat het kost zou mijden. maar voor de rest is het Gooi even een momentje van puur geluk in deze bloedige Putin wereld.
Dus al u mij ziet 1.80 en grijs en een vrolijk hondje, zeg dan even dag, ik dag altijd terug.

Ik zei het al, ik was er vandaag was en morgen ben ik er weer!

wij spreken