U weet ik schrijf graag over Amsterdam en mijn toorn en frustraties treffen het stadsbestuur en soms de gesubsidieerde instellingen die met geld smijten. Maar over mijn grote liefde Ajax zult u mij niet horen. Nooit, niet na alle nederlagen uit het nabije verleden, niet na het net niet behalen van de Cup vorig jaar en niet na het vertrek van Bosz naar Dortmund, waar hij denk ik met Kerst zijn biezen weer mag pakken, met een paar miljoen in zijn zak, dat wel.
Maar nu wil ik het wel even over mijn liefde hebben.
Laten we beginnen bij het begin: Nee hij heet geen Marcel Blind, maar Marcel Keizer, maar vanavond was hij Blind. En Blind was ook nog op TV, als commentator nota bene.
Geen ervaring met internationale tegenstanders en zeker geen ervaring met een groep goed getrainde en zeer talentvolle voetballers, die tot een hechte groep gemaakt moeten worden. Oké dat was een wat goedkope keuze van mijn club, met miljoenen op de bank ga je voor een grote naam, een topper. Johan en René zullen dat met mij eens zijn,. Maar niet Ajax, zij gingen voor de Action aanbieding 1 voor de prijs van niks. Tenminste zo zag het er vanavond uit,
Drie wissels in de laatste 20 minuten is paniek voetbal, Kluivert eruit halen was als het kappen van de wortels van een gezonde boom. En dan Appie in het begin. Een dramatisch filmpje vlak voor de wedstrijd, werkt zeer motiverend voor die jonge spelers die toch al zo getroffen zijn (Donnie van de Beek) door dit grote verlies en daarna die vlag van 40 bij veertig meter. Niet goed voor de concentratie, nou die was er ook niet. Want uitgerekend na twee minuten stonden we -1 en dat was niet goed, want feitelijk een uit doel voor Nice betekent eigenlijk -2. Ajax had het naar mijn mening met een goed functionerende coach nog kunnen redden en uit een ver land kreeg ik het bericht dat Ajax ondanks deze tegenvaller beter was en dat we moesten juichen. Nou juichen hebben we gedaan. Net toen het op iets ging lijken, liep Marcel de bal simpel het Ajax goal in . Nee niet mijn Marcel, maar hun Marcel.
Ik volg Ajax al 30 jaar, ben certificaathouder, in bussen en vliegtuigen gezeten, met en zonder het elftal. Wachten in de bus tot Kreek geplast had voor de dopingtest en Michael van Praag ons dat nog persoonlijk kwam vertellen. Vertraagde Martinair toestellen en staan tijdens de landing op Schiphol s ‘nachts om vier uur terwijl de captain vertwijfeld maar vergeefs probeert ons in onze stoelen te krijgen. Barend en van Dorp filmden gewoon door en het feest kon beginnen.
Ajax was een topclub, Ajax is nu geen schim meer van dat elftal van toen.
Wat ook niet hielp was het geklap van de tribune in de 34e minuut. Wat is dat toch dat geklap, doen we tegenwoordig overal. Viel me nog mee dat er niet met bloemen werd gegooid. Begrijp mij goed, ook ik leef mee met de familie van die jonge voetballer die getroffen werd door de hartstilstand en nu, zoals ik heb begrepen onherstelbare hersenletsel heeft. Prins Friso ging hem voor en vele anderen. 6 minuten heb je en dan is het voorbij, tenminste dat roept de hartstichting op TV, bij voorkeur als je net lekker bent gaan zitten om iets leuks te kijken, bijvoorbeeld voetbal en weer bij voorkeur Ajax.
Buiten in de regen, realiseer je wat je kwijt bent, alles dus. We moeten lijdzaam toezien wat 010 gaat doen en 040 of mogen die deze keer niet meedoen. Ik weet het niet en ga het niet opzoeken. Eindhoven is voor mij de stad waar ze in Nederland s ‘avonds het licht uit. Niet meer en niet minder!
Terug naar wat we kwijt zijn, nou gewoon alles behalve Marcel, maar daar komen we wel snel van af. Nog twee van deze uitslagen en Hoppa, net zoals Scaramucci. In tien dagen, dat halen we niet, Maar als wij, of zij het niet meer weten, dan bel ik “the Donald” wel even. Die weet er wel raad mee en schaamt zich nergens voor, ik wel ….. voor deze uitslag van mijn Ajax
Wij spreken