Het Kaageiland

Uitgerekend vanavond is er een enorme brand uitgebroken op het Kaag eiland. Moeilijk te bereiken, via een pontje, dus ook moeilijk te blussen. Laten we maar hopen, dat er geen slachtoffers te betreuren zijn.
Ik ken de Kaag letterlijk als mijn broekzak, vroeger lag mijn zeilboot daar en elk weekend was het feest. Interesseert u geen reet, maar daar voor dat eiland in die boot heb ik meer lessen gehad, dan op alle scholen en dat waren er nog al wat samen.
Die brand maar even buiten beschouwing gelaten, het eiland is ingenomen door die andere Kaag. Onze vicepremier, onze koningin-dochter, zo chique spreekt zij. Dat deed ze dit weekend, want Rutte was de AOW plannen in de Eerste kamer aan het verkopen, dwz lullen over de koppeling AOW Mininimum-loon. Daar ging zij dan, Kaag: ” wij Nederlanders moesten ons er maar bij neerleggen dat de hoge prijzen een onderdeel van ons leven zouden worden en dat door de voorjaarsnota wij op weinig mededogen konen rekenen. Zeker niet van haar.”
Nou haat ik mannetjes zoals ik, die s’avonds vervelende stukjes, die nooit gelezen worden, schrijven over mensen die hun leven geven voor dit land. Ik haat mijzelf. Het levert niets op, de kranten staan er vol van, dus waarom Peter , doe je dit nou.
Nou a. omdat het mij ontspant en b. omdat ik ziek word van al die journalisten, die het wel kunnen vinden met het gedachtegoed van Kaag. Ze is een eiland en ze denkt als een eiland, of ze een pontje heeft, ik denk het wel. Ministers en zeker vice-premiers hebben een pontje. Minimaal een pontje, soms zelfs een kilo. Ze zijn zo geil als boter, want zodra er een functie komt, staan ze klaar, maakt geen reet uit of ze er ooit iets mee te maken hebben gehad: de Jonge Huisvesting, Kaag Financiën, Hoekstra BZ, Schouten Armoede, en Jetten Stikstof. Weten ze allemaal geen reet van, maar dat maakt in de politiek niets uit. Oh ja en die van Justitie , dat is helemaal lachen. Twee jaar Mulo en drie jaar Dansles en nu Justitie. Maar goed zo gaat dat nou eenmaal en wij vinden het goed. Nee Rutte vindt het goed en dan is het goed. Kijk maar naar Vera in de kamer. Schop dat mens eruit en zet Arib erin.
Waarom vinden wij dat eigenlijk goed? Heeft u dat zich wel eens afgevraagd. Wolven in Nederland zijn net zo gevaarlijk voor schapen als belastingambtenaren voor een bak vol Antillianen. Aanpakken die hap. Wedden dat de Grand Prix van Zandvoort met Max in de hoofdrol volgend jaar niet doorgaat, omdat er een (uitgezette) wolf in de duinen rondloopt. In uitzetten zijn wij goed, heb ik laatst gelezen. Bij de holocaust herdenking en die arme notaris van de Joodse raad, moest ik steeds maar denken aan die Amsterdamse agenten een ook Amsterdammers zelf, die Joden aangaven zodat ze met ster en al naar Westerbork konden reizen en daarna richting de dood!
Waarom vonden wij dit goed. In Indonesië hebben wij gemoord, vonden wij goed, nooit iets over gezegd, behalve vandaag een mager excuus. De Molukkers hebben wij hier een klote bestaan gegeven, vonden wij goed. Toen ze boos werden en een trein kaapten schoten we ze dood. Zoiets kon toch niet in Nederland.
En nu vriend Poetin, de vriend van Kaag,terwijl die de gaskranen dicht en de oorlogskranen openzet moeten wij wachten op de voorjaarsnota. Zo heurt het en zo beurt het.
Nu de Olympische spelen afgelopen zijn en de Russen het ijshockey verloren hebben, staat niets Poetin nog in de weg om de grens Rusland Europa iets op te rekken, Oekraïne, Estland, Letland en als laatste Finland. Want we laten ons door dat Gajus de gouden medaille niet afnemen. Oh ja, het Kaag eiland natuurlijk ook, want daar woont zijn vriendin Sigrid.
Oud mannetje hè.

Wij spreken