Je denkt er niet over na.

Geen moment tijdens mijn lange en vooral mooie leven heb ik nagedacht over het moment. Het moment van alleen zijn dan.

Alleen zijn, d.w.z. met de vrouw met wie ik al 45 jaar lief en leed deel.

Drie kinderen verspreid over Nederland en toch alleen.

Geen wekker op maandag, geen wekker op dinsdag, of het moet voor de kapper zijn, de dokter of de tandarts.

Gewoon geen wekker.

Ik heb gewerkt, mijn hele leven lang elke dag, ook in het weekend en tijdens vakanties vloog ik terug omdat mijn bedrijf niet zo lang zonder mij kon functioneren.

Talloze mensen heb ik in dienst gehad, veel eigenlijk, wel heel veel. Waar ze nu zijn, geen idee. Toen ik stopte. Stopte het bedrijf, ik was het bedrijf. Ik, niemand anders. Erger nog mijn relaties stopten ook, gingen met pensioen en hadden wel wat belangrijkers aan hun hoofd dan contact onderhouden met mij.

Alleen, wat een idioot ben ik , dat ik dat heb laten gebeuren, dat bedrijf stoppen bedoel ik. De reuring, de afspraken, het “ ergens bij horen” het is allemaal voorbij. Ik had er best vaak overgelezen, “eenzaamheid onder ouderen” maar verdomd het is waar. Behalve een praatje met de buren en af en toe een oppasbeurt bij de kinderen is er niet veel meer te doen.

De kinderen, je hoort ze denken, “fijn dat ze er zijn en fijn dat ze weer weggaan.” Hoort ook zo: “wij zijn er om van ze te houden” omgekeerd hoeft dat natuurlijk niet! Wij hebben ze op de wereld gezet, niks anders en ze opgevoed en daarna zijn ze op zoek gegaan naar hun leven. Zo hoort het ook. Onze kinderen zijn daarin behoorlijk geslaagd en dat is fijn om te zien. Daar wordt je blij van. Ons rest het mijmeren over toen en toen en toen.

Dat mijmeren doen we samen, soms zonder geluid, soms praten we erover. Mijn lief appt vaak, ik bijna nooit. Ik weet niet waarom. Vind het niks, ik wil ze spreken, hun stem horen, erbij zijn. Zij minder, appen, wat een woord staat niet eens in de spelling- correctie, vindt zij genoeg.

Zag net het huis van Federer aan het meer van Zurich, mijn hemel, wat een prachtige plek. Wat een geweldig huis en weet je wat ik nog het mooiste vind, dat zijn de appartementen die hij voor zijn ouders en schoonouders heeft laten bouwen.

Wat een goddelijke tennisser, wat een prachtig toernooi heeft hij gespeeld. Hij laat ons kijkers genieten en hoe. Ja deze man gaan we niet meer vergeten, althans ik in mijn leven niet. Nu helemaal niet meer, komt door dat appartement voor die ouders. Kosten €8.500.000,- tja, maar zoiets hier bouwen is waarschijnlijk nog duurder. Ergens in Loosdrecht, maar Loosdrecht is geen Zürich in geen 100 jaar. De armoe in Loosdrecht is zo typisch Nederlands, net zoals de armoe in Zandvoort. Wat erg dat ze daar in de laatste 80 jaar nooit meer iets aan gedaan hebben. Loosdrecht is wel een beetje bezig, maar Zandvoort niet.

Erg Nederlands, want zo zijn wij wel een beetje. Wij hebben commissies die zich overal mee bemoeien, maar veel mooier wordt het er niet op.

Gisteravond heeft Federer het Wimbledon bal geopend met die prachtige Garbine Muguruza, de winnares van het Dames enkelspel, wat moet dat een feest geweest zijn. Ik denk dat hij wel drie nummertjes met haar gedanst heeft. € 5000.000,- stond er op de vloer, het prijzengeld dat zij samen gewonnen hebben. € 5000.000,- dat is €350.000,- per wedstrijd, ongeveer. Wat een geld, echt wel!

Serieus geld dus! Zij uit Spanje, hij uit Zwitserland nou dan weet je het wel.

Maar als ik eerlijk ben en ik denk goed na, dan ben ik helemaal niet alleen. Mijn lief, mijn kinderen en een paar goede vrienden en toch maar die buren af en toe.

En ik heb Roger om over te lezen en te dromen, nee ik ben niet alleen, God zij dank niet.

Oh jee ik vergeet Alfi en CJ, mijn poezen, nee ik ben zeker niet alleen!

Wij spreken