Lang geleden, veel te lang geleden had ik dromen. Dromen over wat het leven mij brengen zou, wat ik van het leven ging maken en hoe gelukkig ik zou gaan worden Maar geluk bestaat niet tenzij je het afdwingt. Dromen deed ik en niet s ‘nachts maar overdag. Mensen die s ‘nachts dromen slapen niet en worden knorrig wakker, maar mensen die overdag dromen onthouden die dromen en willen ze waarmaken. Ervoor vechten.

En gevochten heb ik. Altijd naar eer en geweten, altijd met het goede voor anderen in mijn achterhoofd. Maar ik heb wel gevochten. Gevochten voor mijn dromen.

Veel dromen zijn uitgekomen, veel heel moois is mij en mijn gezin overkomen, maar nu ik oud geworden ben zijn de dromen op en als ze niet op zijn dan worden ze wel de kop ingedrukt door onze leiders die niet schromen ons alles of bijna alles af te pakken , niet alleen ons geld, maar ook onze dromen.

Onze minister president heeft de leugen tot gemeengoed gemaakt, liegen mag, alleen noem je het niet meer zo. Je zegt gewoon in mijn herinnering was het anders of ik heb er geen herinnering aan. De bestuurders van onze steden, doen er alles aan om dat beetje geld wat wij verdienen ook nog van ons af te pakken. € 7.50 per uur voor een plekje in Amsterdam. Auto’s de stad uit en de benzine naar de € 2,- en straks, ah straks bestaat niet meer voor mij en verdrietig genoeg ook niet voor mijn kinderen, die meegenomen worden in de mallemolen van de gekte die elk jaar op ons afkomt in de vorm van meer lasten en minder geld om uit te geven.

Geld en dromen gaan samen, want zonder geld komen die dromen er nooit. Eerst investeren en dan verdienen , Geluk en geld gaan samen, klinkt lullig maar is gewoon waar. Geluk voor de een is bepaald geen geluk voor de ander. Je huis voor een weekje verhuren,, de overheid steekt er een stokje voor en wil tegelijkertijd de toeristenbelasting verhogen. Wopke onze minister van financiën waarschuwt nu al voor de slechte tijden die gaan komen en tegelijkertijd probeert die juffrouw op defensie ons armetierige leger waar mogelijk van kogels te voorzien.

Tegelijkertijd ook geven we €84 miljard uit aan de zorg, stoppen we miljarden in bejaarden opvang en verzorging en ontslaan we de ouders van de plicht om hun kinderen op te voeden en dus hun waarden mee te geven, want de kinderen kunnen ook naar de opvang. Zou het geen goed idee zijn om de kinder- en de bejaarden opvang te combineren. Zou wel eens heel veel geld kunnen schelen.

Dromen terug naar mijn dromen. Ik wilde fotograaf worden of journalist iets met auto’s doen of iets met mensen. Het is het laatste geworden. Headhunter. Headhunter tegen wil en dank. Door de ziekte van mijn vader en dus gebrek aan geld kon ik mijn studie niet afmaken en moest er gewerkt worden. Toen was fl. 1000,- in de maand een begin salaris en dat kreeg ik ook. Dat ik daar toen van kon leven is als je terugkijkt een wonder. Want € 450,- ,fl. 1000,- dus is de absolute ondergrens van wat er nu voor een stagiaire betaald wordt. Toen was het inkomen, waarvan je fl. 700,- overhield. 300 piek ging toen al naar de staat, nu is dat precies omgekeerd, € 300 is voor jou en de rest gaat naar Mark en zijn vrienden. Het kleingeld blijft in dorpjes waar ze parkeerpolitie ook uitgevonden hebben.

Een dag Zandvoort kost al gauw € 16,- parkeerkosten en dan heb je nog geen ijsje gehad.

Ik droom van een land zonder fanatici, ik droom van een land waar niemand jaloers is op de ander en waar de kinderen voor hun ouders willen zorgen. Ik droom van een land zonder een liegende eerste man en ik droom van een land waar de lasten elk jaar een beetje lager worden en waar de Groningers hun huizen hersteld krijgen een land waar (k)wibussen van deze wereld weggestuurd worden. Eerst een puinhoop maken van de belastingdienst en nu een puinhoop van de dromen van onze Groningers. Ik droom van een land waar de wegenbelasting voor de wegen gebruikt wordt en alle ander lasten die op onze auto’s drukken worden afgeschaft, net zoals, nou noem maar op. België , Duitsland.?

Veel van mijn dromen zijn wel uitgekomen en veel moois heb ik meegemaakt.

Ik droom dat ik dit wat warrig verhaal niet hoefde te schrijven, maar het moet want al die andere dromers moeten weten dat zij niet alleen zijn.

Ik droomde ook dat al die mensen die ik aan een nieuwe baan en een nieuw leven heb geholpen mij op een dag zouden komen bedanken, ik droomde dat voor niets

Dromen, ik ben er mee gestopt en Karel V best vriend, je weet wat ik gezegd heb, zonder dromen ga je dood.

Ik ga ook dood, eens. Arm Nederland, wat moet jullie nou zonder mij en mijn onze dromen.