Gek maar in mijn werkzame leven toe nu toe heb ik slechts twee vrouwen geplaatst.

Dat is weinig op circa 1500 geplaatste kandidaten.

Ik had er eigenlijk geen antwoord op, vrouwen in de top dat moest toch niet zo moeilijk zijn.

Het aanbod van vrouwen is al jaren groter dan het aanbod van mannen. Voor een topbaan bedoel ik.

Er wordt ook van overheidswege van alles geprobeerd en daar lukt het gek genoeg wel.

Naar mijn mening komt dat, a. omdat er daar veel vrouwen beschikbaar zijn en b. omdat de overheid er zeer bewust mee bezig is.

Maar kennelijk liggen de criteria daar toch anders dan in het bedrijfsleven, inclusief MKB.

Een artikel vandaag in het FD onderstreepte dit gegeven nogmaals. Bercan Gūnel klaagt in een artikel over dit fenomeen. Ze schreef er zelfs een boek over, een gepeperd boek nog wel. “ We hebben al een vrouw” is de titel.

Als je het artikel leest, hoeft het boek voor mij niet meer.

Mevrouw Bürcel heeft geen mooi CV, althans dat vind ik en na twee min of meer belangrijke banen één bij Brunel en één bij Schoevers en een flinke ruzie bij het bureau Directeur Woman Capital Partners eindigt ze haar werkzame leven althans tot op dit moment bij NGI een mij onbekend Executive Search bureau.

In het artikel en waarschijnlijk ook in het boek, krijgen de mannen de schuld, zoals bija altijd.

De top banen zijn voor mannen en alhoewel er zeker meer vrouwen in de top benoemd worden dan in het verleden, is toch het gebrek aan diversiteit mede de schuld van dit fenomeen. Althans dat vind Bercan in het FD.

Trouwens als je haar in haar artikel te keer hoort gaan, dan vergaat je al gauw de lust om een vrouw in de top te benoemen. Ze doet haar collega vrouwelijke carrièremakers geen goed!!

Bercan, geboren en getogen in Turkije is boos en dat wil ze ook laten weten.

De overheid, jazeker maar dat is maar een klein wereldje en het ons kent ons speelt daar een overheersende rol. Bij de overheid ben je al gauw goed genoeg en als je ook nog een beetje handige prater bent en je bereid bent je toch ondergeschikt te maken aan mannen, dan lukt het wel. Kijk maar naar Kajsa een vriendin van Rutte en naar de beide dames op defensie. Wat die daar doen is mij een raadsel, ervaring hebben die laatste twee in ieder geval niet. Ja met besturen, ja dat wel maar kennis van de materie, helemaal niet.

Ze benoemen daar maar wat, zou je zeggen en loyaliteit wordt beloond.

Vrouwelijke fractievoorzitters? In de Tweede Kamer hebben we er maar een. Marjanne Thieme en Marjanne is voor mij dan ook direct de reden waarom ook ik geen vrouw in de top zou benoemen als ik het voor het zeggen had. Wat een vreselijk mens is dat. Kiezers, beste kiezers, laten we stoppen met op haar te stemmen. Het is gewoon een weggegooide stem.

Marjanne is altijd boos, dat is kennelijk haar belangrijkste kwaliteit: “boos zijn”.

Mensen vinden “ boosheid” vervelend en het is ook weinig effectief!

Mijn conclusie over vrouwen in het werk:

Goed zo niet uitstekend in hun taakuitvoering, maar lastig te “handlen”, snel beledigd en ze worden te snel persoonlijk. Kort gezegd, ze hadden en hebben “te weinig incasseringsvermogen.

Gek genoeg lijken de vrouwen, die het wel maken of gemaakt hebben ook vaak op hun mannelijke collega’s of beter gezegd ze nemen hun “schijnbaar” gedrag over.

Sterker nog ze kopiëren niet alleen, maar ze gooien er vaak nog een schepje bovenop waardoor ze voor hun mannelijke collega’s een bedreiging gaan vormen.

Je hoort ze denken, wat zij kunnen,kunnen wij ook, maar dan harder en ongenuanceerder.

De vrouwen wel te verstaan.

Hebben vrouwen een achterstand, ik denk oprecht van niet. Misschien wel in de top maar zeker niet in de functies daaronder. Er zijn veel uitstekende vrouwelijk artsen, de zorg en het onderwijs drijven er op en toch zodra een vrouw de leiding over iets krijgt springt er ergens in hun brein een knopje van groen naar rood en krijgt het “ ik ben hier de baas” extra aandacht, vaak zelfs voorrang. Thuis mag dat best, maar op het werk liever niet!

Mannen kunnen dat gewoon beter, hebben daar minder moeite mee en worden dus eerder gevraagd. Kennelijk zit dat in de cultuur, onze cultuur ingebakken en is men niet bereid concessies te doen, hoeveel boeken er ook over geschreven worden.

Mijn ervaring zegt dan ook hoe meer boeken er over geschreven worden hoe slechter de positie van de vrouw wordt, de overheid dan buiten beschouwing gelaten.

Kundigheid is niet de bepalende factor geweest althans niet in mijn praktijk, maar wel het karakter van de door mij geselecteerde vrouwelijk kandidaten.

Was het een minderwaardigheidscomplex of juist een meerderwaardigheidscomplex, was het de beschikbaarheid, veel vrouwen willen vaak aangepaste werktijden, of was het een gebrek aan aanpassingsvermogen.

Of was het angst, gewoon angst bij mijn vaak mannelijke opdrachtgevers, Die hebben soms al een boeman thuis en willen er niet nog een op het werk.

Ik denk het laatste en Bernan Günel bevestigt dat beeld in haar artikel in het FD alleen maar nog meer.

Als je het gelezen hebt als man denk je toch, laat maar en dat is voor een headhunter en dat pretendeert ze nu te zijn, niet het beeld dat je wilt overbrengen.

Jammer “ maar een beetje dom”

Wij spreken