De telefoon ging, het was Cees, Cees Dam. Het ging over Hennis, hij had mijn beschouwing gelezen en hij vond het aardig, zoiets. Gewoon, dat was het, meer niet.
Terug naar Cees, een man voor wie ik en ik niet alleen een grote bewondering heb.
Dat zou u lezer opgevallen kunnen zijn, ik schreef al eerder over hem.
Waarom die bewondering? Omdat hij een bekende Nederlander is ?? welnee.
Omdat hij een begenadigd architect is ? zeker niet !
Mijn bewondering en verwondering komt voort uit het feit dat deze man, ik denk begin tachtig zich nog dagelijks zo ongelooflijk actief door het leven beweegt.
Alleen, weduwnaar, is hij dagelijks op pad niet alleen omdat hij het leuk vindt, maar vooral omdat hij er terecht bij wil horen, bij de mensen die het leven maken. Bij de mensen “who are living their Dream” in plaats van “Dreaming their live”
Cees is de verpersoonlijking van het gegeven dat het leven geleefd moet worden, nooit te moe om ergens achteraan te gaan of zich ergens voor te laten vragen.
Wij allen kunnen veel van Cees leren, vooral al die mensen die klagen over het feit dat ze na hun 50e geen werk meer kunnen vinden, dat hun CV’s niet meer worden gelezen en dat ze geen kans meer hebben op de arbeidsmarkt.
Voor al die mensen zou Cees een voorbeeld moeten zijn.
Cees is charmant en attent. Cees kun je niet vergeten, daar zorgt Cees zelf voor!
Ik spreek hem niet zo vaak, maar als ik hem spreek zoals vanmiddag dan voel ik me vol energie, alsof ik een beetje nieuw ben.
Dat is eigenschap die je misschien niet kunt leren, maar waar je wel van kunt leren. Je kunt leren dat inspanning beloond wordt, vroeger of later wordt inspanning beloond.
Cees is daar het levende bewijs van.
Tjeenk Willink gisterenavond in Nieuwsuur, is daar ook het levende voorbeeld van. Tjeenk is oud, maar niet “der dagen zat”. Hij wilde kwijt, dat de mensen het politieke gekonkel zat waren. Goed van Herman, dat hij de publiciteit gezocht heeft. Dat hij ons van zijn gevoelens deelgenoot heeft gemaakt. En hij heeft gelijk, we zijn het zat.
Wij allen wenden ons af van het gedoe in Den Haag, van het incestueuze gedrag van onze leiders.
Wij verlangen zonder het te weten terug naar de tijd waarin Cees opgegroeid is, de tijd waarin je duidelijk gemaakt werd, dat succes veroverd moest worden en dat dat niet kon door bot gedrag en voordringen, maar door zaken met verstand en aandacht voor de ander aan te pakken. Met diplomatie!
Misschien moet de VVD Cees maar voordragen voor de post van Buitenlandse zaken, die post is vrij als Hennis lekker naar huis gaat of gestuurd wordt. Wedden dat Cees ja zegt en ik beloof u, hij kan nog zeker 10 jaar mee èn belangrijk voordeel,
hij spreekt uitstekend Frans.
Wij spreken