Het is nu drie uur in de nacht en naast mij in het grote bed lig jij te slapen. Ik kijk naar je in het schemer van de maan en zie dat je ook echt vertrokken bent naar het land waar wij allemaal van dromen, het land van de rust, waar witte wolken en blauwe luchten elkaar afwisselen en waar de warme zwoele wind de huid lichtjes raakt.

Het land dat ons elke dag weer beloofd wordt door de fabrikanten van bedden, maar eigenlijk alleen wordt waargemaakt door die ene fabrikant uit Zweden, die belooft dat je als je op hun van paarden haren gemaakte dekmatrassen ligt, je ook werkelijk het doel bereikt waarvoor de nacht bedoeld is totale rust. Ik heb ze geloofd, in Gotenburg in een hotel gekeken op wat voor heerlijk bed ik geslapen had en tot mijn verassing waren het de blauwe blokken. Terug in Nederland ben ik naar een bedden winkel gegaan, het Oosten geloof ik. Zij bestonden al 200 jaar en ja hoor daar stond de koning van de totale rust. Daar heb ik de uitgaaf van mijn leven gedaan, stinkend duur, maar het was en is het nog steeds waard en nu 6 jaar later kijk ik naar mijn Anna die daar ligt, ik zei het al, totale rust en ontspanning. Dank je wel fabrikant uit Zweden.

De TV reclame “ gemaakt door Zweden” klopt, in ieder geval voor dit bed.

Terug nu naar Anna, mijn Anna de vrouw waar ik nu want de dag is al begonnen 44 jaar mee getrouwd ben en die ik ken vanaf het moment dat zij 17 was. 50 Jaar, 50 jaar lief en soms een beetje leed maar vooral lief. Het is vandaag onze trouwdag 19 mei.

Het was liefde op het eerste gezicht. Op het feestje bij Alexander stond zij in gezelschap van Frans. Ik kende Frans wel een beetje en kijkend in de ogen van Anna, die ik toen nog Anneke mocht noemen, klinkt ook veel liever, vroeg ik hem of ik misschien even met haar mocht dansen. Het is een lange dans geworden, een levenswals van 50 jaar op geweldige muziek .

Dank je wel Anneke dat je mij die avond ook leuk vond en mij toestond aan mijn versiertocht, die nog steeds niet is afgelopen, te beginnen.

Jij die meer hebt vergeten dan ik ooit heb geleerd hebt, jij die veel verstandiger bent dan ik, jouw reacties zijn beheerst, daar waar ik soms of eigenlijk te vaak uit mijn slof schiet.

Het is mij toen ondanks dit alles toch gelukt om je aan mij te binden, om mij toe te staan van jou te gaan houden, met alles wat daar dan bij hoort.

Ik mocht met je trouwen en ik mocht voor je zorgen. Trouwen in ons eigen kleine gele autootje met een budget waar je nu nog geen 2 man voor kunt uitnodigen, deden wij dat voor 100 man en in een kasteel omgeven door bloemen en bomen, de Keukenhof.

Nu vannacht realiseer ik mij welk enorm vertrouwen jij mij toen hebt gegeven en ook hoe ik daar mee omgegaan ben en nog steeds na bijna 50 jaar ben jij mijn rots, in de door mij vaak zelf veroorzaakte branding.

Dank je wel voor die steun, klinkt zo armoedig, maar toch dank je wel voor de mooie kinderen die je mij hebt gegeven, voor jouw hulp bij het verwerken van mijn verdriet en dank je wel dat je de problemen die ik veroorzaakt heb, hebt helpen oplossen. Dat je in weer en wind de door mij steeds weer meegebrachte honden hebt opgevoed en dank je wel voor al die andere zaken die ik niet meer onthouden heb, maar die ons leven hebben bepaald.

Zo lang samen zijn is allang een uitzondering, nog steeds verliefd zijn is een klein wonder, Een wonder dat jij nog elke dag wel even laat gebeuren.

Misschien komen de wonderen van de God waar wij in geloven, maar zeker komen de wonderen van jou en van al die vrouwen en mannen die hun man of partner onvoorwaardelijk steunen en volgen, dag in dag uit.

Ik heb geen cadeau voor je kunnen kopen, maar ik weet dat je daar niet boos over zult zijn. Daarom schrijf ik jou deze brief, dit stukje omdat ik niet weet hoe ik anders jou mijn liefde en dankbaarheid moet overbrengen.

Een cadeau is voor even, deze brief is voor altijd. Deze brief is er voor jou en al diegenen die jouw voorbeeld hebben gevolgd. Die ons zoals jij bij mij, een plek gegeven hebben om naar toe te gaan als het tijd was. Een thuis.

Jij hebt het vak van vrouw en moeder niet geleerd, niemand heeft dat vak echt kunnen leren. Vroeger lazen we in het grote boek van dokter Spock en luisterden we naar onze ouders, nu kijken we naar de tv en leren zaken via de social media. Vroeger leek het of we geen keus hadden. Nu hebben we te veel keuzes, zo veel, dat het bijna te veel wordt om uit te kiezen.

Deze brief is er voor al diegenen die het net zoals ik moeilijk vinden de juiste woorden te vinden om hun gevoelens van dankbaarheid over te brengen.

Gebruik hem, verander de naam van Anna in die van jouw geliefde, pas de brief daar waar nodig is aan en lees hem voor met een roos als cadeau.

Waar ligt u nou wakker van?

Het gaat goed met Nederland, maar niet met V&D en niet met Blokker, bij de banken worden duizenden mensen overcompleet verklaard en bij de overheid moeten nog 9500 mensen weg. Mannen en vrouwen die ik persoonlijk kende en uitstekend functioneerden, worden aan de kant gezet, alsof het niets is.

Al die mensen hebben een partner, al die mensen hebben iets uit te leggen en maken zich zorgen over de toekomst, over hun leven.

Al die mensen willen kunnen slapen als Anna vanavond, velen lukt dat niet meer.

Een ander bed kopen helpt dan ook niet.

Liefde helpt wel, helpt ons allemaal door de dalen te gaan en de weg naar boven weer te vinden. Het kan en als je het echt graag wilt dan gebeurt het ook, geloof mij. Ik maak het zelf nog elke dag mee. Geloof in je zelf en een beetje boel liefde doen wonderen.

Naast mij ligt Alfi de poes, af en toe kijkt ze op naar haar baasje en ziet dat ik nog wel even bezig ben.

Ze slaapt verder net als Anna. Dat is thuis, dat is waar we het allemaal voor doen.

De wereld verandert in een razend tempo, overal zijn oorlogen, dagelijks komt de ellende van deze verschrikkelijke wereld bij ons in de huiskamer.

Dagelijks ook zijn wij blij of verdrietig, dagelijks zoeken wij hulp.

Als u dat doet en dat doet u, denk dan aan Anna, haar onvoorwaardelijke liefde en trouw is de motor van ons leven, van mijn leven. Ik mag soms de stuurman zijn.

Ik houd van u, van u allemaal, van Anna nog het meest.

Kus