Dit verhaaltje begint in de toiletruimte van Grand Café Dauphine aan het Prins Bernhardplein in Amsterdam.
Dauphine is een graag bezochte plek in Amsterdam niet in de eerste plaats, omdat zij over een eigen parkeergarage beschikken. Een groot goed dezer dagen. Maar niet alleen daarom. Het ligt vlak bij de A10 en zit in hetzelfde gebouw, het historische Renaultpand, als het FD en BNR Radio.
Het is daarom dat bekende en onbekende Nederlanders Dauphine met enige regelmaat bezoeken. Bovendien zijn de prijzen redelijk en is het eten er gewoon prima.
Terug naar de toiletten dan maar. Daar stond Maarten van Rossum te doen wat wij dagelijks een paar keer moeten doen. Ik stond mijn handen te wassen een ritueel waar ik mij na elke toilet gang schuldig aanmaak.
Zo niet ons aller vriend en BN’er Maarten, die wandelde na zijn behoefte gedaan te hebben zo weer naar buiten. Ik dacht viespeuk en pakte een schoonpapiertje om daarmee de deurknop vast te pakken. Want en dat doe ik elke keer als ik een openbaar toilet bezoek, er zijn veel Maarten van Rossum’s op deze wereld. Handen wassen is er niet bij.
Gisteravond zag ik hem weer op de TV en in plaats van hem direct weg te “zappen” bleef ik even kijken, heel even maar want ik heb een verschrikkelijke hekel aan deze zelf ingenomen kwal, bij wie bescheidenheid niet in zijn woordenboek voorkomt.
Nou goed dat mag en als de NPO hem daarvoor ook nog wil betalen dan mag dat van mij ook.
Terug naar gisterenavond dan. Zie ik tot mijn stomme verbazing dat deze viespeuk ook. nog een broer en een zuster heeft, de laatste met een peuk in haar hand. Ik realiseer mij terwijl ik dit schrijf, dat mijn vrouw mij voor dit programma gewaarschuwd had. Voor dit programma dan, niet voor die peuk.
Staan ze met zijn drieën, zo’n armoedig stelletje heb ik lang niet gezien, voor een stadhuis en vertellen ze de kijker wat ze daar allemaal van weten.
Nou mag Maarten zijn plek aan tafel bij de NPO verdiend hebben en misschien zelfs goed scoren bij de kijker, die twee anderen daar had ik nou werkelijk nooit van gehoord.
Hoe armoedig kun je zijn, maakt niet uit wat je allemaal geschreven of gedaan hebt, een beetje stijl hoort erbij. Zeker als je op TV bent, al was het alleen maar uit respect voor de kijker. Geen respect dus, twee buiken bij de heren en wallen onder de ogen van de dame. Is dat de leeftijd of de drank? Ik denk allebei. Ongeschoren is Maarten, dat mag ook van mij, maar dan graag verzorgd. Maar met hetzelfde dedain als waarmee hij zijn mening verkondigt, gedraagt hij zich tijdens dit programma t.o.v. u de kijker. Schijt aan. Kijk mij nou hoor je hem denken, of in dit geval kijk ons nou. Het “geslacht van Rossum” uit Nijmegen heeft het dan toch maar gemaakt!
Op Wikipedia is een lange lijst van publicaties en optredens te vinden van Maarten, maar een cursus “ goede manieren” heb ik niet kunnen vinden.
Misschien is het programma “hoe heurt het” van Jort iets voor hem, of anders het boekje “goede manieren leer je zo” van Philip Jalbert te koop bij Bol.com.
Dat laatste boekje is eigenlijk alleen voor kinderen, maar wij weten allemaal, dat je ergens moet beginnen en het beste doe je dat bij het begin.
Moraal van dit verhaal, was u handen nadat u op het toilet geweest bent twee maal, eenmaal nadat u behoefte gedaan hebt en daarna nog als de toilet verlaten hebt. Immers de Maarten van Rossum’s in deze wereld zijn u wellicht net voor geweest.
De viespeuken.
Wij spreken.