Lieve Elise,

Verdrietig schrijven wij je deze woorden. Het is moeilijk te bevatten dat je morgen bewust afscheid neemt van het leven, omdat de ziekte en de hierdoor veroorzaakte pijn, voor jou ondragelijk zijn geworden.
De grote dag, zo noemde jij vandaag morgen, de grote dag! Deze wat cynische humor, maakte jou zo speciaal! De grote dag!
Het is oprecht moedig om zo te gaan, nadat je ook nog iedereen de kans hebt gegeven om afscheid te nemen, je nam zelfs vandaag de telefoon op toen wij jou belden, respect daarvoor en wat fijn om jouw krachtige stem nog één keer te horen!

Je was niet zomaar een buurvrouw, maar een warm en betrokken mens. Je vriendelijkheid, je luisterend oor en je vrolijke aanwezigheid hebben zoveel voor ons betekend. De praatjes aan tafel, het samen een borrel drinken, de zelfgemaakte lekkernijen, je glimlach – het waren lichtpuntjes in ons dagelijks leven.

Wij denken met een glimlach terug aan die keren dat we samen op het balkon zaten. Jij zorgde, zoals altijd, voor iets lekkers bij de borrel. We hebben zoveel pret gehad om kleine dingen, en juist dát soort momenten zullen we voor altijd met ons meedragen.
Het getuigt van kracht en waardigheid om zélf je moment te kiezen en in vrede afscheid te nemen.

Dank je wel voor alles wat je hebt gedeeld – voor je warmte, je kleine gebaren, je vrolijke aanwezigheid. Je laat hier een lege plek achter, maar ook talloze mooie herinneringen die in ons hart bewaard zullen blijven.

Wij wensen je toe dat je morgen omringd bent door rust, zachtheid en liefde. En dat je weet dat je gemist en herinnerd zult worden, niet alleen met verdriet, maar ook met een glimlach om wie je was.

Kus,
P&A en Cloon

Wij spreken