Lieve kinderen,

We willen graag iets met jullie delen dat ons al een tijd bezighoudt.

Het leven verandert snel. Jullie zijn volwassen, hebben jullie eigen levens opgebouwd, met werk, gezinnen, verantwoordelijkheden en partners die belangrijk voor jullie zijn. Daar zijn we trots op. Het is mooi om te zien hoe jullie je eigen weg gaan.

Toch willen we eerlijk zijn over iets wat we steeds vaker voelen: we missen jullie. We missen het contact, de kleine momenten, het samenzijn dat vroeger zo vanzelfsprekend was. En niet alleen jullie — we missen ook onze kleinkinderen heel erg. Het doet ons goed om te weten dat ze het goed hebben, maar het blijft moeilijk om hen zo weinig te zien. We verlangen ernaar om ook in hun leven een rol te mogen spelen, hoe klein of groot die ook is.

We denken vaak terug aan vroeger. Aan hoe we er alles aan gedaan hebben om jullie een warme, liefdevolle opvoeding te geven — ook als dat financieel of praktisch niet altijd makkelijk was. We deden het met heel ons hart, omdat we niets liever wilden dan dat jullie je veilig en geliefd voelden.

Nu we zelf wat ouder worden, merken we dat dingen wat moeilijker gaan. We redden ons heus nog wel, maar het kost allemaal wat meer energie. En soms zou een klein beetje hulp of nabijheid al veel betekenen.

We begrijpen dat jullie druk zijn, en dat het leven zijn eigen loop heeft. We vragen niets dwingends, alleen dit: denk soms even aan ons. Als er ruimte is, kom een keer langs. Bel eens. Laat ons weten hoe het met jullie gaat. Deel jullie leven een beetje met ons — wij willen dat zo graag blijven delen met jullie.

Onze deur staat altijd open. Altijd. En ons hart net zo.

We hopen dat er nog veel mooie momenten voor ons liggen, samen met jullie en de kleinkinderen. Momenten om te lachen, te praten, te herinneren, maar vooral om nieuwe herinneringen te maken. We kijken ernaar uit.

Met alle liefde,
Papa en Mama