Lig Wakker

Het ligt in Wallis een kanton in Zwitserland op een bergtop van wel 1650 meter hoog en het is volgebouwd met kleine alleen per voet bereikbare houten huisjes.

Bereikbaar via een kronkelend smal weggetje nergens voorzien van een beschermende vangrail en ongeschikt om tegenkomend verkeer te laten passeren, slechts hier en daar is dat mogelijk. Maar meer daar dan hier. Zelfs voor mij een ervaren rallyrijder ( meerdere monte Carlo rallies voor oldtimers) een hachelijke onderneming. maar ik ben bovengekomen en en daar wachtte de verassing. De weg eindigde op de skiweide. Een volstrekt nieuwe ervaring. Een parkeerplaats en verder niets. Wat wel een feest was ,was het feit dat ook het door mij geboekte hotel daar naast die parkeerplaats lag. Ik dacht ik de weg kwijt was, maar tot mijn  verbazing was het einde van de weg ook direct het begin van een weekje in de sneeuw. Gegarandeerd, want op 1650 meter is sneeuw gegarandeerd. Mag ook wel, want een weekje Zwitserland, is slecht voor de spaarpot. Een glas wein voor sfr 8,- bijna €10,- en een Capucino voor sfr 5,-

Met maar 1 skilift is Bellwald want dat is de naam van het dorpje nou niet direct een paradijs voor de geoefende skier, maar wel een plek waar het massa toerisme  voorbij is gegaan. Een paar 100 houten chalets staan dwars door elkaar opeen steile en in mijn ogen onbegaanbare berg gebouwd. Niet toegangkelijk voor auto’s en en slechts bereikbaar per skie en bij aankomst uitsluitend te voet. Dat moeten vreselijke sjouw of glij partijen geweest zijn en nog zijn. Trots wordt dat ook toegegeven door de “tijdelijke” bewoners, want zo bevestigden zij mij ” tja het is even werken”, maar dan heb je ook wat. Daar begreep ik nou helemaal niks van, want van mijn moeder heb ik altijd geleerd, “dat ,voor een vrouw, het kleinste hotelletje, beter is dan het mooiste huisje” Immers zo was haar redenatie in een huisje moet een vrouiw altijd werken en een een hotelletje hoeft zij dat niet en kan zij even uitrusten van het werken dat zij het hele jaar al moet. zo niet in Bellwald, een ding is zeker, daar wordt gewerkt en gesjouwd. Er is geen taxidienst voor de boodschappen en er zijn nauwelijks restaurants, ook dat nog. Je zou verwachten, dat er veel restaurants zouden zijn, maar niks daarvan op een pizzeria na is er eigenlijks niets. natuurlijk kun je op het bergstation je buikje vol eten, maar niet meer na 4 uur want dan gaat die tent dicht, stopt de lift en ben je voor eten op de kookkunsten van de kok des huizes aangewezen.Als die er tenminste is.

Bellwald wordt ook wel Shellwald genoemd, omdat 110 jaar geleden veel Shell medewerkers in het dorpje een huisje hebben laten bouwen. Den Haag in Zwitserland, dat betekend veel oude `volvo’s en vaak veel oud geld.

Oud geld betekend ook “ons ben zunig” , vandaar dat de winkels zoals bijvoorbeeld Zermatt of Verbier niet in Bellwald te vinden zijn. Op 1 intersport na is er niets. Oh ja een kleine supermarkt, maar daar schijnt 1 appel sfr 6 te kosten €10,- tenminste dat heb ik gehoord van een bekende, die mij voorspelde dat deze vergeten Zwitserse schat aan mij niet besteed zou zijn. Niet helemaal waar, want als de zon schijnt is het een sprookje, waar je als sporter oprecht en zonder dronken  en dus lawaai makende skikanonnen, kunt genieten.

Wat is er dan mis, nou eigenlijk niet zoveel behalve natuurlijk de prijzen en de Zwitserse zuinigheid. Het hotel waar ik nu een paar dagen verblijf ” die alte gasse” serveert een ontbijt dat vergelijkbaar is met van der Valk oude stijl, terwijl het diner daar en tegen de kwaliteit heeft van een sterren restaurant. Onbegrijpelijk, een versgebakken eitje s’ochtends kan niet ( het is te druk) en s’avonds in datzelfde restaurant dat de uitstraling heeft van een kantine van een machinefabriek wordt een maaltijd op tafel getoverd van het niveau van de bokkendoorns een restaurant bij mij in de buurt thuis. Een restaurant met sterren. Het verschil kan niet groter zijn. Dat geldt trouwen ook voor het hotel en het aan gebouwde Onya Spa&Resort van dezelde eigenaar. Beide hotels zijn met elkaar verbonden en waar bij de Alte Gasse de kamers 20 jaar geleden al aan een grondige opknapbeurt toe waren is het Onysa een schril contrast. Een zwembad op de begane grond over de hele breedte van het huis, met wat sport toestellen “tall seite” en dus een prachtig uitzicht op de Alpene kamers daar zijn anno 2017, met inloopdouches, waar mijn leeftijd genoten veilig een warme afkoeling kunnen ondergaan terwijl je in het zuster hotel 10 minuten voor je leven moet vechten onder de douche.
Shellwald een dorp om snel te vergeten, behalve als je (k)oud geld hebt, zunig bent, stevige, nee krachtige beenspieren hebt én van sjouwen en uitglijden houdt.